İnsanoğlu görmez kendi gibisini yeryüzünde
Kendisidir yeryüzünün en kıymetlisi en değerlisi
Bütün doğruları, güzellikleri toplar kendi özünde
Kendisinden sudur olunur hakkın, hukukun sesi
Akıl satışa çıkınca herkes kendi aklını alır ya
Her insan kendini böyle beğenir Dünya’da
Bütün kâinat, bütün insanlar toplansa da
Kendisi bulunur hepsinin en başında
Kendisi var olduğundan, Dünya yaşıyor sanır
Kendisi olmazsa her şey mahvolur, yıkılır
Takip ettiği yoldan sürekli selamete çıkılır
En güzel fikirler kendisinden çıkar, yayılır
İnsanoğlu merkezde, dünya etrafında döner
Bütün büyük yangınlar, o, ‘sön’ deyince söner
Başkasında değil, kendisindedir en büyük hüner
Kendi zatından başkası olamaz Dünya’da lider
İnsanoğluna aittir, en çirkin, en iyi şey
Kimisi kendine ağa der, kimisi kendine bey
Kiminde mütevazılık, kiminde olur hey hey
Kötüyü makbul yapar, eğer vermiş ise rey
ANCAK;
Kendisini tanıyamaz, dunkof, dangalak insan
Ancak aynada görsün kendini en büyük azman
Vermeyin bu türlere, hiçbir zaman bir imkân
Sadece dağda gezsin, dağ olsun ona liman
İnsanlar aklını birleştirince doğruyu bulur
Hiçbir zaman kazanmamış, ne kibir ne de gurur
Ham insan gelişemez, sürekliĞ kalır bodur
Tek başına kim olmuş Dünya’da büyük memur
SABRİ BAZENCİR
ŞAİR – YAZAR
