Benim dünyam, kalbimin attığı yerde başlar. Kimi zaman bir çocuğun masum gülüşünde, kimi zaman bir annenin duasında, kimi zaman da dost meclisinde paylaşılan bir bardak çayın sıcaklığında saklıdır.
Benim dünyam, kalbimin attığı yerde başlar.
Kimi zaman bir çocuğun masum gülüşünde, kimi zaman bir annenin duasında, kimi zaman da dost meclisinde paylaşılan bir bardak çayın sıcaklığında saklıdır.
Benim dünyam, gözlerimin gördüğü değil; yüreğimin hissettiğidir. Gökyüzüne baktığımda yıldızların bana fısıldadığı umutları duyarım. Rüzgâr saçlarımı savururken, aslında hayatın bana “yaşıyorsun” diye seslenişini işitirim.
Dünyamda acılar da vardır elbet… Kırgınlıklar, özlemler, yarım kalmış cümleler… Ama her acının ardından yeniden doğan bir sabah gibi umudu büyütürüm içimde. Çünkü bilirim ki her karanlığın sonunda ışığa açılan bir pencere vardır.
Benim dünyamda insan, insana emanettir. Sevgiyle dokunmak, merhametle yaklaşmak, hoşgörüyle kucaklamak en büyük servettir.
Ne mal mülk, ne şöhret, ne de güç… Benim dünyamda en değerli hazine, kalplerde biriken güzel izlerdir.
Ve benim dünyam, hayallerimle şekillenir. Yazdığım her satır, söylediğim her söz, gönlümden taşan her melodi… Hepsi, kendi evrenimi kurduğum tuğlalardır.
Benim dünyam; küçük şeylerden mutlu olmayı bilen, büyük hayallerden vazgeçmeyen bir yürekten ibarettir.
